Aslında elbisemin yakasından başka önemli bir detayı yok. Her zaman kullandığım bluz kalıbımı uzatarak elbiseye çevirdim. Daha değişik bir elbise de yapabilirdim ama hem kumaşım az olduğu hem de kilolarım sebebiyle bu modelin daha uygun olacağına karar verdim. Elbiseyi kumaşın yettiği kadar bol kestim.
Modeli sebebiyle o sık sık gittiğimiz tatillerde giyecek bir elbisem daha oldu :)
Bakmayın böyle havuz başlarında çayırda çimende fotoğraflar çektirdiğime, bu sene bir aylık iznimin toplasanız üç günü tatil gibi geçti. Biz biraz tatil yapmayı beceremeyengillerdeniz de :) Bünye alışık değil.
Dikiş detaylarına gelirsek, elbisemin yakasını V şeklinde kesip biye ile temizledim ve yakaya gizli biye uygulayarak küçük bir pencere oluşturup yakayı tamamladım. Yine kollarda da gizli biye kullandım. Daha temiz bir görüntüsü olduğu için gizli biyeyi kullanmayı seviyorum.
(Türk sanat müziği korosu sanatçısı pozu :D)
Biliyorum, ben farkında olduğum gibi siz de farkındasınız artık bir un çuvalına benzemeye başladığımın. Neyse ki kompleksleri olmayan bir insanım ve kendimi kilolarımla da seviyorum. Kimisi yakıştığını söylese de ben şu fotoğrafa baktığımda pekte yakışan bir şey göremiyorum. Yakışmadığını söyleyen, kilo ver ve az ye diyenlerle aynı fikirdeyim maalesef.
(bu arada siyah tulumu da ben dikmiştim hatırlatayım)
Eskiden hiç kilo almayacağımı sanırdım çünkü çok yerdim ve hep tığ gibiydim. Ama son bir sene de enine doğru genişleyen tombik bir insan oldum çıktım. Resmen yaşlandığımı falan hissediyorum çünkü minyon bir yapıya sahip olduğum için eskiden herkes olduğumdan 10 yaş küçük gösterdiğimi söylerdi bende hep böyle olacağını sanıyordum meğer yanılmışım (işte "ne oldum değil ne olacağım" önemi) şimdi ise tam yaşımda (35) hatta fazla bile gösterdiğimi hissediyorum. Demek ki neymiş, kilo insanı çok değiştirebiliyormuş.
Yakından tanıyanlar kilolarımın nedeninin göz migreni için kullandığım ilaç olduğunu bilirler. Tamam yemek yemeği de seviyorum, tamam eşim bile artık özel günlerde çiçek yerine tatlı gönderiyor, hatta ben bu satırları yazarken biraz önce eşimin gönderdiği aşağıdaki kekleri yiyor olabilirim :) ama bu 10 kilonun yemekle gerçekten alakası yok. Çünkü ben eskiden de çok yiyordum.
Şaka bir yana ilaç fiziksel olarak yarattığı değişikliklerin yanında ruhsal olarak da beni çok zorladı. O dönem her şeyden soğumuş, etrafıyla ilgisini koparmış, bomboş bakan bir insan olmuştum. Etrafımdaki herkes bir derdin mi var diye sorup duruyordu halbuki bir şey yoktu ama benim nedense etrafımda olup bitene ilgim yoktu. O dönem blogumu bile bırakmıştım ne yazmak, ne okumak, ne dikmek hiçbiri iyi gelmiyordu. Allah'a çok şükür ilacı bıraktıktan sonra psikolojik etkilerini atlattım ama 10 kiloluk fiziksel izlerinden hala kurtulamadım.
Burada kısacık "aman kendinize iyi bakın" demek istiyorum. Bedeninizi çok yormayın, uykusuz kalmayın. Bırakın işler yarım kalsın, bitireceğim derken siz yarım kalmayın. İşler illa ki biter ama sağlık bozuldu mu kolay düzelmiyor. Ben azıcık gözüm kaşım ağrısın azcık bulanık göreyim yine başlar mı diye endişeleniyorum (Allah korusun) ama sonra insanların daha büyük dertleri olduğunu hatırlayıp halime şükrediyorum.
Allah hepimize sağlıklı ve uzun ömürler versin.
İlaçtan sonra kilo vermeye başlayacağımı söyleyenlerde oldu ama sanırım bu yağlar yerlerini çok sevdiler diyette yaptığım halde hiç gitmeye yeltenmediler. İlk zamanlar hiçbir kıyafetim üzerime olmadığı için biraz canım sıkılıyordu ama kilolarım sayesinde yeni bir dolap yaptığım için artık pekte takmıyorum. Ben kilo vermek istedikçe onlar daha çok yerleşiyor, ben de uğraşmıyorum artık kendileriyle.
Şimdiiii niye yazdım bu kadar şeyi bende bilmiyorum. Belki de tipine bakmadan boy boy fotoğraflar eklemiş demeyin diye, belki de doğum yaptıktan bir ay sonra incecik olan arkadaşları görüp hasedimden çatırdadığım için yazmış olabilirim :) şaka şaka
Son olarak da "insan önce kendini sevmeli" diyoruz ve bu yazdan kalan son dikişin yayınını da bitirip önümüzdeki sonbaharlık dikişlere bakıyoruz.
En Large'ından ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder